The three swords en een heel verhaal er achter aan.

We gaan weer verder op pad. Ik voel me goed. Geen spierpijn dus dat valt weer alles mee. Vanaf de Preikenstolen camping vertrokken richting een monument bij Stavanger, The Three Swords. Dit monument is opgericht ter nagedachtenis aan de stammenstrijd die in 872 heeft gewoed. Er waren toen drie leiders in Noorwegen en door deze slag kwam er één naar boven, Harald 1. Het monument bestaat uit drie zwaarden van bijna 10 meter hoog. Hieronder de tekst uit Wikipedia.

Het grootste zwaard vertegenwoordigt de zegevierende koning, terwijl de andere twee de niet zo fortuinlijke tegenstanders moeten symboliseren. Het monument dient ook als een symbool van vrede, doordat de zwaarden verzonken zitten in de berg en zodoende "niet meer gebruikt" kunnen worden. De zwaarden zijn ongeveer 9,2 meter hoog en zijn gebaseerd op historische zwaarden die door het gehele land zijn gevonden.

Dit monument is belangrijk omdat dit moment een mijlpaal is geworden in de Noorse geschiedenis. Vanaf dat moment begon de opbouw van het Vikingrijk. We gaan weer verder met de camper en rijden door het Sirdal. Ook weer een mooie rit. Het is vandaag guur door de harde wind en uiteindelijk vinden we een plek op een camperplaats aan het einde van het Sirdal. Het regent.

‘s Avond Nederland Polen gekeken en daar werden we ook niet vrolijk van. We gingen maar op tijd slapen vandaag. Kachel aan in de camper en ons huisje was weer helemaal fijn.

De volgende morgen is het droog en we gaan op pad. Het doel is om langzamerhand richting Kristiansand te rijden. We gaan de laatste week in van onze vakantie. Woensdag gaan we al weer  de ferry op richting huis. Het is nu zaterdag. We gaan vandaag het oudste Staafkerkje van Noorwegen bekijken in de plaats Dalen en dan naar de camping. Dat wordt de Telemark Camping in Fyresdal.

Vanaf de camperplaats rechtsaf en na 50 meter gaan we gelijk stijgen. We zaten op 572m hoogte en we zien een bord dat we naar het hoogste punt gaan, zijnde 1052 m. Dat wordt een mooie rit. Dat wordt Noorwegen op zijn mooist denk ik dan.

We stijgen weer behoorlijk en in no time zijn we op de hoogvlakte. De sneeuw ligt vanaf de hoogtes tot aan de weg. Soms een pak van een meter hoog. Hallo, het is Juni! Ook weer snelstromende rivieren, watervallen, hydro krachtcentrales, roofvogels. Op een goed moment rijden we naar een wand dat volgens mij een stuwmeer is. We konden er niet gaan kijken want er was geen mogelijkheid goed te parkeren zonder de weg te blokkeren. Vergezichten, het is heel helder vandaag. Ook de nodige die-hards die in een pubtent op de vlakte staan. En geloof me, het was kouder als 10 graden. We weten niet waar we kijken moeten. Gelukkig kunnen we niet snel rijden. Het is voor mij behoorlijk autorijden met de nodige haarspeldbochten. Volgens Agnes de mooiste route die we gereden hebben. Ik weet het niet meer. Die hoogvlaktes zijn zo mooi. Geen bomen meer. Alleen maar rots, taaie grassoorten, mos vegetatie en sneeuw. De adem wordt je ontnomen. Volgens mij is dit gebied één van de uitlopers van de Hardangervidda. Daar kun je met de camper niet komen en beschouw ik dit toch nog even als een kadootje. Ik vind dit zo mooi. Hiervoor ga ik naar Noorwegen. En hier kom ik weer terug. Gegarandeerd! Maar dan een paar dagen hier met de camper blijven staan en dat gebeurt nog wel.

We naderen het plaatsje Dalen na een aantal haarspeldbochten. Dalen uit en vervolgens weer omhoog met haarspeldbochten naar het Kerkje. Het kerkje is mooi. Niet te geloven, de muurschilderingen in het kerkje zijn zeker 700 jaar oud. Alle Bijbelse vertellingen zal ik achterwege laten. Dat is een ander hoofdstuk, waarschijnlijk niet van mij 😊. Ik heb daar mooie plaatsjes kunnen maken. Ook op het kerkhof vind je gedenktekens van meer als 150 jaar oud. Graven ruimen doen ze hier niet aan. Ik heb altijd belangstelling voor de bouwwijze van dit soort objecten. Wat je ziet zijn redelijk platte stenen, waarschijnlijk met leem aan elkaar geplakt en dat vormt de fundering van het pand. Ach, het staat al 900 jaar dus zal het wel goed zijn denk ik dan. Ehhh, heien? Daar hebben we nog nooit van gehoord.

We gaan weer verderop richting de camping. 10 haarspeldbochten naar beneden, door het dorp crossen en aan het eind van het dorp linksaf omhoog. Weer 10 haarspelbochten, ik begin er aan te wennen. Ik kom aangereden, schakel van ze vier terug naar zijn drie, terug naar zijn twee, een dotje gas en ik scheur zo zonder stilstand de bocht door. Twee keer zelfs naar mijn één terugschakelen want hij trok het niet. Die Ducato heeft zijn maximale koppel pas na 2000 toeren. En die maximale koppel heb je in de bergen nodig. Je moet je voorstellen dat in de draai van de bocht de camper zo’n 30 graden omhoog staat en dan vanuit bijna stilstand 5 ton omhoog trekken. Tja, daar heb je power voor nodig. In zijn één dus.

We rijden door een leuk bosachtig landschap en na  20 km doemt de Telemark camping op. Telemark is de provincie in Noorwegen waar verreweg de meeste mensen wonen van Noorwegen. Nou, ik merk er niets van. Bij de camping ontvangst door de kampvrouw (nieuw woord van mij. Staat volgend jaar de in de Dikke van Dale! 😊) Zowaar een Nederlandse dame. We krijgen de mooiste plekken, aan het water. Een meer! Jacques en ik rennen in onze blote kont het water in. We gieren van het lachten. Agnes en Mariska komen er in badpak achteraan. Het is een koude bedoening. Tijd om op te warmen met een whiskey!

‘s Avonds eten in het restaurant van de camping. Daarna buiten aan een kampvuur en een buitenkachel de zonsondergang bekijken. De hele vakantie nog geen kampvuur gezien dus het werd tijd nietwaar?  Je hoort niets, alleen maar natuur. We zitten daar, relaxt, genieten en continue met verbazing kijken naar het veranderende licht. Kijk maar even naar de video die ik vandaag heb geplaatst. Mooier kan het bijna niet. Iedereen maakt foto’s van het stilleven en iedereen is onder de indruk. We gaan slapen en dat lukt wel met een paar whiskeytjes achter de kiezen.

De volgende morgen gaat de reis weer verder. De laatste bestemming voordat we de boot opgaan. Er gaat gewandeld worden bij Jettegrytene. Een mooi traject, alleen de weg daarheen is afgesloten. Dus geen wandeltocht. Er word doorgereden naar de camperplaats bij Vennesla. Morgen gaan we daar de Giant Kettle lopen. Een wandelparcour over een houten pad. Het schijnt leuk te zijn.

De update over dit avontuur komt er aan……….